این دستورالعمل از توصیف بالینی تا تشخیص پاراکلینیکی، کلینیکی و درمان بیماریهای منتقله توسط پشه آئدس اجیپتی و آئدس آلبوپیکتوس شامل بیماری دانگ، چیکونگونیا و زیکا را شرح داده است.
دانلود راهنمای بالینی تشخیص و درمان بیماری های آربوویروسی منتقله از آئدس (دانگ، چیکونگونیا و زیکا)بیماری دانگ به تنهایی تظاهرات متنوعی دارد و پیامدهای بالینی و سیر پیشرونده آن در هر بیمار متفاوت و معمولا غیر قابل پیش بینی است.
مشخصه آن بروز تب چند روزه ای است که با دو یا بیشتر از نشانه های دیگری مانند تهوع، استفراغ، بثورات پوستی، سردرد، درد پشت چشم، بدن درد و درد عضلانی، درد مفاصل، پتشی، تست تورنیکه مثبت، یا کاهش گلبول سفید همراه می شود. گاهی بیماری در برخی بیماران پیشرفت نموده و علائم هشدار پدید می آید مانند استفراغ پایدار، دردهای شکمی تشدید شده، تجمع مایع در بدن (آسیت، افیوژن پلورال یا پریکاردیال)، خونریزی مخاطی. اگر بیماری به سمت فرم های شدیدتر پیشرفت کند ممکن است پلاسما از عروق خونی خارج شود، خونریزی های شدید رخ دهد، نارسایی ارگان عارض گردد و در نهایت می تواند به مرگ ختم شود.
دوره کمون چیکونگونیا (مدت زمان ورود ویروس به بدن از طریق نیش پشه تا بروز علائم بالینی) به طور متوسط بین 3 تا 7 روز می باشد. اگرچه طول این دوره می تواند از 1 تا 12 روز نیز متغیر باشد.علائم بالینی در تمام افراد افراد آلوده قابل مشاهده نیست و بین 3 تا 28 درصد از افراد یک عفونت تحت بالینی (بدون علامت) را تجربه می کنند. بنابراین بر خلاف آربوویروس هایی مثل بیماری دانگ و زیکا عفونت چیکونگونیایی در بیشتر موارد به صورت علامت دار می باشد. در هر دو گروه علامت دار و بدون علامت ویروس در خون حضور داشته و قابل انتقال به پشه ناقل می باشد.
زیکاویروس یک آربوویروس از خانواده فلاوی ویریده، جنس فلاوی ویروس است. این ویروس پوشش دار با کپسید بیست وجهی و دارای ژنومRNA تک رشته ای با قطبیت مثبت به طول 10794 نوکلئوتید با قابلیت کدکردن 3419 اسیدآمینه می باشد. از سایر اعضای فلاوی ویروس می توان به ویروس های تب زرد، تب بیماری دانگ، تب غرب رود نیل،انسفالیت ژاپنی و چیکونگونیا اشاره کرد. به لحاظ فیلوژنی زیکا بیشترین شباهت را به ویروس های تب زرد و بیماری دانگ دارد. ویروس های زیکا که تاکنون مورد بررسی قرار گرفته اند در دو رده آفریقایی و آسیایی قرار می گیرند. تاکنون تمام ویروسهای شناسایی شده در خارج از آفریقا از رده آسیایی بوده اند. مهمترین راه انتقال این ویروس از طریق گزش پشه آئدس اِجیپی و آئدس آلبوپیکتوس از ناقلین شناخته شده این ویروس می باشند.
این دستورالعمل توصیف بالینی تا تشخیص پاراکلینیکی،کلینیکی و درمان بیماریهای پیش گفت را شرح داده است.